UCZ PRZEZ ZABAWĘ!

W warunkach domowych możemy przeprowadzić niejeden eksperyment naukowy z dziedziny fizyki czy biologii. Dobrze jest również rozwijać dziecięcy umysł, podsuwając mu interesującą edukacyjną rozrywkę. Komputerowe gry logiczne bywają ciekawe i dostarczają wiele zabawy, a jednocześnie zwiększają efektywność umysłu na wielu płaszczyznach.

NIE ZBYWAJ, NIE ZNIECHĘCAJ, NIE WYRĘCZAJ

Dziecięcą aktywność szkolną można zahamować poprzez wyręczanie dziecka np. w odrabianiu lekcji. Nawet jeśli nasza pociecha nie potrafi poradzić sobie ze szkolnym zadaniem, o wiele lepiej jest wytłumaczyć jej, na czym to polega, niż wykonywać zadanie za nią. Nie przynosi to żadnego skutku edukacyjnego, a wręcz przeciwnie – hamuje  rozwój umysłowy dziecka.

CHWAL I NAGRADZAJ

Na co dzień wystarczą ustne pochwały, miłe słowo doceniające trud szkolny. W przypadku nagród materialnych można na przykład ustalić dziecku duże cele, które będziemy nagradzać np. poprawne napisanie sprawdzianu z matematyki czy wysoka średnia ocen na semestr. Na co dzień mogą to być drobiazgi, które naukę czynią przyjemniejszą (nowy piórnik, nowe kredki czy kolorowa lampka na biurko). W przypadku kar, warto stosować je w ostateczności i tylko wtedy, gdy złe wyniki w nauce to efekt lenistwa, a nie braku zrozumienia tematu.

ROZWIJAJ PASJE

Nie wymagajmy od dziecka najlepszych ocen ze wszystkich przedmiotów, bądźmy wyrozumiali dla jego przedmiotowych upodobań. Umożliwiajmy mu oddanie się pasji, kupujmy mu pomoce naukowe z tej dziedziny, wspierajmy rozwój zainteresowań.

NIE KRYTYKUJ

Zamiast się z dziecka naśmiewać czy wytykać mu błędy i niedociągnięcia, warto postarać się zrozumieć te trudności i pomóc je przezwyciężyć.

POBUDŹ OGÓLNĄ MOTYWACJĘ DO NAUKI

Wytłumaczmy dziecku praktyczność edukacji. Niech wie, że umiejętność liczenia przydaje się np. do określenia kwoty, jaką potrzeba wziąć na zakupy, a umiejętność czytania pozwoli mu samodzielnie czytać jego ulubione bajki. Możemy również opowiedzieć dziecku o tym, że szkoła pozwoli mu stać się w przyszłości kimś, kim chce być.

KOCHAJ I AKCEPTUJ

Na każdym kroku wzmacniajmy w dziecku wiarę w siebie. Akceptujmy jego słabości, wykażmy zrozumienie dla niepowodzeń. Zapewniajmy o swojej miłości szczególnie w tych trudnych dla dziecka chwilach. Jeśli nasza pociecha uwierzy, że może i że potrafi czegoś dokonać, łatwiej poradzi sobie z każdą trudnością.

POKAZUJ AUTORYTETY

Szukajmy autorytetów wokół dziecka, zwracajmy uwagę na jego zainteresowania i pokazujmy mu pozytywne aspekty edukacji na przykładach znanych i lubianych. Nie zapominajmy przy tym o sobie. My też powinniśmy świecić przykładem – dzięki temu będziemy wiarygodni w oczach dziecka.

UŁATW DZIECKU NAUKĘ

Sprawmy, by podczas nauki dziecko nauczyło się selekcji. Niech odrabianie lekcji zaczyna najprostszych rzeczy, bo szybki sukces wzmoże motywację do rozwiązywania trudniejszych zadań. Dobrze jest zamontować nad dziecięcym biurkiem tablicę i pozwolić mu przypinać ważne rzeczy do zapamiętania.

DOBRZE ZORGANIZUJ CZAS DZIECKA

Warto ustalić harmonogram dnia, w którym nauka staje się stałym elementem – niemal tak samo naturalnym jak mycie zębów. Dobrze jest również codziennie rozmawiać z dzieckiem na temat rzeczy, o których się uczyło w szkole. W ten sposób utrwalamy jego wiedzę.

Pedagog szkolny

Źródło: www.akademia-umyslu.pl

Przytłaczające okoliczności mogą niektórym dotkliwie doskwierać, jednak pamiętajmy, że zarówno dorośli, jak i dzieci, które potrzebują wsparcia i pomocy psychologicznej, mogą je otrzymać bez wychodzenia z domu (pomocy nieustannie udziela m. in.  MOPR w Zabrzu, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, Centrum Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej w ZSO nr 5).

Czas, w którym dziecko nie chodzi do szkoły, można wykorzystać na to, aby stało się ono bardziej samodzielne. Warto zachęcać je do sprzątania swojego pokoju, ale też przygotowania prostych posiłków razem z rodzicami oraz pomocy w innych domowych obowiązkach.

Nie przejmujmy się, jeśli coś nie będzie idealnie i porządnie zrobione, ponieważ tak naprawdę celem włączania dziecka w domowe obowiązki nie jest posprzątanie tak, aby było czysto. Zatem prawdziwym celem jest:

1. Wzmacnianie poczucia wartości i samooceny: "Potrafię samodzielnie zrobić dużo rzeczy w domu, jestem w tym całkiem dobry. Moja jajecznica wyszła wczoraj nawet lepiej niż jajecznica mamy."

2. Wzmacnianie wytrwałości i motywacji: "Jeszcze nie umiem robić tego tak dokładnie, ale rodzice mówią, że na wszystko trzeba czasu i niedługo będę w tym jeszcze lepszy."

3. Poczucie wspólnoty rodzinnej: "Jestem potrzebny, pomagam i dzięki mnie - każdy dziś dostał dobrą herbatę na śniadanie. Ja dbam o nich, oni o mnie."

4. Poczucie aprobaty rodziców: "Rodzice są ze mnie dumni, lubię im pomagać." (Nie wynagradzajmy za obowiązki. Chwalmy często, ale nie dawajmy nagród za to, że dziecko coś zrobiło. Chcemy, żeby dzieci pomagały nie dla nagród, ale dlatego że normalne jest wspólne dbanie o dom i pozostałych domowników.)

5. Poczucie samowystarczalności i niezależności: "Lubię, jak mama robi mi pyszne jedzenie, ale kiedy jest zajęta, nie muszę nikogo prosić o kanapki ani o podgrzanie obiadu w mikrofalówce, bo to przecież proste."

6. Poczucie satysfakcji i dobrze wykorzystanego dnia - dzieci tak samo jak my czują się lepiej wieczorem, kiedy kładą się do łóżka z poczuciem, że nie oglądały cały dzień bajek, ale zrobiły coś pożytecznego i przydały się. Ma to znaczenie szczególnie teraz, kiedy dni robią się podobne, wpadamy w apatię, a czasem nawet w brak motywacji do czegokolwiek - nie dajmy się temu!

Pamiętajmy również o tym, że pojawiająca się niekiedy nuda jest doskonałym wyzwalaczem kreatywności, potrzebnym dla optymalnego rozwoju dziecka.

Wspólne sprzątanie i gotowanie może być całkiem przyjemne. Zróbmy z obowiązków okazję do rozwoju dzieci i wspólnego, miło spędzanego czasu. Pozwoli to również ograniczyć czas spędzany przed telewizorem, komputerem czy smartfonem.

Psycholog szkolny